คอล้มน์เก็บมาฝาก
ผมสูบบุหรี่ครั้งแรกตอนเรียนอยู่ชั้น ป.4 ผมเห็นพ่อสูบ ผมเลยขโมยมาลองสูบดุบ้าง ทั้งไอ ทั้งสำลักควัน แต่ก็สนุก สุดท้ายพ่อจับได้ ถูกให้ยืนกอดอกฟาดก้นด้วยเข็มขัดนักเรียน พ่อบอกว่ารอให้มีเงินเดือนก่อนแล้วจึงค่อยมาสูบ ผมยังไม่ทันมีเงินเดือนก็ริสูบบุหรี่อย่างจริงจัง
ตอนนั้น เรียน ม.ปลาย ไม่สูบในโรงเรียนแต่สูบกับเพื่อนๆ เวลาไปเที่ยว พอเริ่มเรียนรามฯ ตั้งแต่ปี 1 เป็นต้นมา ก็มีบุหรี่พกติดกระเป๋าเสื้อแล้ว ตอนผมเรียนรามฯ พ่อเลิกสูบบุหรี่แล้ว พ่อไปตรวจสุขภาพแล้วมีปัญหาหลายอย่าง หมอบอกว่ามาจากการสูบบุหรี่ และควันบุหรี่ทั้งนั้น หากไม่อยากเจาะคอ ไม่อยากให้คนในบ้านเป็นมะเร็ง ขอให้เลิกโดยเด็ดขาด พ่อไม่ได้รักตัวเองหรอกเพราะดูดจนชินแล้ว แต่พ่อรักแม่ จึงเชื่อคำขอร้องของคุณหมอ พ่อใช้ความพยายามอยู่หลายเดือน แม่ก็เป็นกำลังใจให้พ่อ และหาวิธีเลิกบุหรี่ช่วยพ่อต่าง ๆ มาบรรเทา
สุดท้ายพ่อก็สามารถเอาชนะบุหรี่ได้อย่างเด็ดขาด คำพูดของพ่อที่พูดถึงโทษของควันบุหรี่ ในเวลานั้น ไม่ได้เข้าไปอยู่ในจิตสำนึกของผมเลย เพราะกำลังมันส์กับการสูบ มีเพื่อนกลุ่มใหญ่ สูบกันทุกคน ทั้งหญิงและชาย เรียกได้ว่ากลุ่มผมคือพวกสูบบุหรี่ จะถี่ จะจัด มากน้อยไม่เท่ากัน ผมสูบวันละหนึ่งซอง และเพิ่มเป็นวันละสองซอง สูบได้ทุกยี่ห้อ เวลาเป็นหวัดไปหาหมอ หมอใช้หูฟังตรวจปอดก็จะพูดเตือนทุกครั้งให้เลิกสูบ แต่ใจผมไม่เคยรับฟัง ยังคงสนุกกับการสูบเหมือนเดิม
การเลิกสูบบุหรี่ของผม มาเริ่มต้นตอนที่ผมมีแฟน พอไปจีบ เค้าเป็นคนไม่ชอบคนสูบบุหรี่ ดังนั้นเวลาไปหาเขาเราก็จะไม่สูบ แต่กลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวมันฟ้อง เขาบอกว่าเหม็นบุหรี่ เรารับปากว่าจะสูบให้น้อยลง แต่ก็ยังทำไม่ได้ เขาบอกว่าจะช่วย ผมก็ดีใจว่าจะได้กำลังใจ แต่วิธีการแบบโหดสุด ๆ คือทุกครั้งที่เขาเห็นซองบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อ เขาจะดึงออกมาแล้วโยนทิ้งไปต่อหน้าต่อตา ผมจึงเลิกพกบุหรี่ หันมาขอเพื่อนสูบ แรก ๆ เพื่อนก็ใจดีให้ไม่ว่ากัน นาน ๆ เข้า เพื่อนให้คำตอบมาคือ "มึงเลิกไม่ได้ ก็ไปซื้อสูบดีกว่า" จนเราอาย ความอายทำให้คิดมาก จนอยากเอาชนะตัวเอง
ขอบคุณเรื่องเล่าจาก PanTip เรียบเรียงข้อมูลโดย สุขสันต์ เสลานนท์ วันที่ 15 เดือนสิงหาคม 2560